Η Μυρτώ αναστέναξε. Κοίταξε τα νερά ακόμη μια φορά και πήρα τον δρόμο προς το σπίτι. Έπρεπε να μείνει δίπλα στους δικούς της και να τους δώσει κουράγιο. Είχαν περάσει κι εκείνοι πολλά. Καθώς άφηνε τη λιμνούλα ένας ξαφνικός αέρας σηκώθηκε και τα νερά της ταράχτηκαν.
Η Μυρτώ γύρισε απότομα το κεφάλι της.
-Έλσα; Έλσα εσύ είσαι; Είπε δυνατά. Κανείς όμως δεν της απάντησε και συνέχισε τον δρόμο της αλαφιασμένη…